در هر محیط خانگی، تجاری و یا صنعتی، ذرات گرد و غبار در هوا معلق هستند. این ذرات با نفوذ به سیستم تنفسی انسان می توانند موجب آسیب هایی شوند. دسته خطرناک تر این ذرات، گرد و غبار قابل اشتعال هستند که در صورت انباشت شدن در یک محیط محدود و در صورت وجود یک منبع شروع کننده اشتعال، می توانند موجب انفجار شوند. جهت جمع آوری این ذرات از تجهیزات خاصی با عنوان مکنده صنعتی ضد انفجار استفاده می شود که در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد.
ذرات گرد و غبار قابل اشتعال، همانند ویروس کامپیوتر هستند به گونه ای که اکثر افراد از وجودشان با خبرند اما نمی توانند بطور کامل این ذرات را درک کنند. این موضوع موجب دست کم گرفتن خطرات گرد و غبار قابل اشتعال و عدم توانای افراد در انجام اقدامات احتیاطی لازم می شود. در نتیجه هنگام روی دادن یک حادثه شدید، این ذرات می توانند ویرانگر باشند.
انفجار ناشی از ذرات و گرد و غبار ، بصورت انفجار اولیه و یا ثانویه رخ می دهد. برای ایجاد انفجار اولیه کافیست ذرات قابل اشتعال، یک منبع انفجار و اکسیژن هوا با هم ترکیب شوند. درصورتیکه در یک اتاق محصور شده، شعله ای با گردو غبار روی میز تماس پیدا کند، گرد و غبار روشن شده اما منفجر نمی شوند. برعکس اگر همان گرد و غبار به هوا پرت شود، ابری از این ذرات ایجاد شده و شعله ای می تواند موجب انفجار آن ها شود. این انفجار ثانویه در بسیاری از محیط های صنعتی قابل رخ دادن است.
گرد و غبار انفجاری آسیب زا بوده اما بر خلاف تصورات، نمی تواند هر روز در یک محیط صنعتی سبب انفجار های بزرگ و مصدومیت های شدید شود. در واقع این ذرات خطرات مخصوص به خود را دارند و هر آتش سوزی ناشی از انفجار آن ها می تواند با احتمالی سبب فاجعه شود اما چنین رویداد هایی در صورت رعایت موارد ایمنی هر روز رخ نمی دهند. تنها شرکت هایی که به خوبی با این خطرات آشنا نیستند ، آسیب های زیادی خواهند خورد.
گرد و غبار اشتعالی، تنها در صورتی موجب آتش سوزی و انفجار می شوند که در محیطی محدود انباشته شوند. بر طبق گزارش ها، وجود بیش از ۱/۳۲ اینچ ذرات اشتعالی ( در حدود ضخامت یک گیره کاغذ) بر روی بیش از ۵ درصد از کف تاسیسات موجب انفجار می شود. بنابراین با کنترل صحیح گرد و غبار می توان جلوی وقوع این حوادث را گرفت.
امروزه برای جمع آوری این ذرات اشتعالی و جلوگیری از انباشت آن ها، از تجهیزات و سیستم های حفاظتی استانداردی استفاده می شود که دارای استاندارد ATEX هستند. ATEX مخفف عبارت Atmospheres Explosible به معنای اتمسفر قابل انفجار می باشد. بطور کلی این استاندارد شامل مجموعه ای از دستورات جهت محافظت در برابر خطرات ناشی از حضور ذرات قابل اشتعال و انفجاری است. با استفاده از تجهیزات دارای این گواهینامه، محیط ایمنی در کارخانجات و بخش های صنعتی ایجاد می شود.
مکنده ضد انفجار ، با بهره مندی از استاندارد ATEX به خوبی از انفجار ناشی از ذرات و گرد و غبار اشتعالی معلق در هوا جلوگیری می نماید. حتی اگر یک کارخانه یا محیط صنعتی تمامی منابع اشتعال زا را حذف نماید، استفاده از این جارو برقی ها یا مکنده های هوا کار جهت حذف گرد و غبار فرار با ماهیت انفجاری ضرورت دارد.
برای جاروبرقی های ضد انفجار Zone های کاری مختلفی تعیین شده بطوریکه کاربر برای خرید این دستگاه ها می بایست به Zone یا حوزه کاری آن ها توجه نماید. جاروبرقی ضد انفجار در حوزه ۰ برای محیط هایی با حضور مداوم سیالات اشتعال زا، حوزه یک برای محیط هایی با حضور متناوب این سیالات، حوزه ۲ برای محیط هایی با حضور کوتاه مدت سیالات اشتعال زا، حوزه ۲۰ جهت جمع آوری جامدات خطر زا با میزان حضور دائم، حوزه ۲۱ در محیط های تولید و حضور جامدات اشتعال زا بطور متناوب و حوزه ۲۲ مخصوص محیط هایی با حضور کوتاه مدت جامدات اشتعال زا کاربردی اند.
لینک مفید :
جاروی برقی : فهرستی از دستگاه های نظافتی
Δ